Dark's Dark Ages: A Halo Renesans

Kiedy grałem w Doom: The Dark Eges, ostatnią rzeczą, której się spodziewałem, było przypomnienie Halo 3. Jednak w połowie praktycznego demo z gotyckim prequelem ID, znalazłem się na smoku cyborgu, uwalniając strzałkę z pistoletu maszynowego po stronie demonicznej barki bitwy. Po wyjęciu defensywnych wieżyczek statku wylądowałem na bestii na statku i szarżowałem przez jego dolne pokłady, zmniejszając całą załogę do zwykłego rozprysku czerwieni. Chwilę później Warmachine został zatarty, gdy przebiłem się przez jego kadłub i z powrotem na mojego smoka, kontynuując moją krucjatę przeciwko maszynom piekielnym.

Fani kultowej strzelanki Xbox 360 Bungie natychmiast rozpoznają podobieństwa do napaści mistrza naczelnego na zbiorniki Scarab. Podczas gdy szerszenia przypominające helikopterem zastępuje się holograficznym smokiem i gigantycznym mechem odpalającym laserowym z okultystyczną łodzią latającą, pozostaje esencja: napaść z powietrza, która płynnie przechodzi w niszczycielską akcję na pokład. Co zaskakujące, nie był to jedyny moment w halo w demo. Chociaż rdzeń bojowy Mrocznych Epes jest niewątpliwie skazany, projekt kampanii wydaje się kierować klimat strzelania z końca 2000 roku i naciska na nowość rozgrywki.

W ciągu dwóch i pół godziny grałem przez cztery poziomy zagłady: ciemne wieki. Pierwszy poziom, otwieracz kampanii, powtórzył ściśle krąży, skrupulatnie zaprojektowany poziomy Doom (2016) i jego kontynuację. Kolejne poziomy wprowadziły mnie jednak do pilotowania kolosalnego mecha, latania wspomnianego smoka i eksploracji rozległego pola bitwy wypełnionego tajemnicami i groznymi minibosami. Oznacza to znaczące odejście od tradycyjnego koncentracji Doom na mechanicznej czystości, zamiast tego przypominające takie jak Halo, Call of Duty, a nawet stare gry Jamesa Bond, takie jak Nightfire, które są znane z scenariuszy i nowatorskich mechaników, które pojawiają się na misję lub dwie.

Ten kierunek jest intrygujący do zagłady, zwłaszcza biorąc pod uwagę serię po odchyleniu się od takich elementów. Anulowanego Doom 4 miał naśladować Call of Duty z nowoczesną estetyką wojskową, naciskiem na postacie, filmowe opowiadanie historii i scenariusze. Oprogramowanie ID ostatecznie zdecydowało, że te pomysły nie pasowały do ​​serii, zamiast tego decydując się na ukierunkowane podejście Doom (2016). Jednak tutaj jesteśmy w 2025 r., A mroczne wieki obejmują te same elementy.

Ruchowe tempo kampanii są przerywane nowymi pomysłami na rozgrywkę przypominającą najbardziej innowacyjne momenty Call of Duty. Moje demo zaczęło się od długiej, filmowej przerywnika przerywnika, który ponownie wprowadził królestwo Argent D'Or, bogatych Maykrs i nocnych strażników-rycerzowych braci slayer do slayera. Sam pogromca jest przedstawiany jako przerażająca legenda, zagrożenie na poziomie nuklearnym na dwóch nogach. Podczas gdy ta wiedza jest znana dla entuzjastów zagłady, którzy zagłębili się we wpisy kodeksu poprzednich gier, głęboko kinowa prezentacja wydaje się świeża i przypomina Halo. To trwa do poziomów, z NPC Night Sentinels rozproszone po środowisku, podobnym do marines ONZ. Chociaż nie walczą z tobą na poziomach, w których grałem, istnieje silniejsze poczucie bycia częścią armii, podobnie jak mistrz szef prowadzący dużą siłę.

Wprowadzająca przerywnik przerywnika ma znaczącą pracę postaci i okaże się, czy tego właśnie potrzebuje zagłada. Osobiście wolałem subtelne opowiadanie o poprzednich grach, przekazywane przez projektowanie środowiska i wpisy Codex, z filmami zarezerwowanymi dla poważnych ujawnień, jak widać w Eternal. Jednak przerywniki przerywnikowe w ciemnych wiekach dobrze służą swoim celowi: ustawiają misje bez przerywania intensywnego przepływu Dooma.

Są jednak inne przerwy. Po misji otwierającej, która zaczyna się od czystej rzezi strzelby i kończy się na parowaniu piekłach rycerzy za pomocą nowej tarczy Slayera, znalazłem się w kokpicie pacific przypominającego Pacyfiku Atlan Mech, wrestling demonicznych kaiju. Potem szybowałem przez niebo na cybernetycznym smokowi, zdejmując barki bitwy i atakując staż broni. Te ściśle skrypowe poziomy powodują znaczącą zmianę, wprowadzając nowe pomysły na rozgrywkę, które odzwierciedlają najbardziej pamiętne nowości Call of Duty, takie jak sekwencja strzelanowa AC-130 Modern Warfare lub misje walki dla psów Infinite Warfare. Atlan jest powolny i ciężki, dzięki czemu armie piekła wyglądają jak miniatury Warhammer z perspektywy wysokiej drogi. Z drugiej strony smok jest szybki i zwinny, z szeroko zakrojonym aparatem trzeciej osoby, która oferuje zupełnie inne wrażenia niż klasyczne zagładę.

Wiele najlepszych kampanii FPS rozwija się w takiej różnorodności. Half-Life 2 i Titanfall 2 ustanowiły standard, a trwałe atrakcyjność Halo częściowo wynika z mieszanki sekwencji pojazdowych i na stóp. Nie jestem jednak pewny, czy takie podejście będzie działać na zagładę. Podobnie jak Eternal, The Dark Eges jest cudownie złożonym strzelcem, wymagającym pełnej uwagi, gdy łączysz strzały, rzucanie tarczy, parki i brutalne kombinacje w zwarciu. Natomiast sekwencje mech i smoka wydają się mniej wciągające, prawie na szynach, z tak ściśle kontrolowanymi zaangażowaniami bojowymi, które przypominają QTE.

W Call of Duty przejście na czołg lub okrągłe strzelnice działa, ponieważ mechaniczna złożoność tych sekwencji nie jest daleka od misji na stóp. Ale w mrocznych wiekach istnieje wyraźny podział między stylami rozgrywki, podobny do ucznia gitarowego gimnazjum, który grał u boku Eddiego Van Halen. Podczas gdy podstawowa walka Dooma zawsze będzie gwiazdą, kiedy uderzam gigantycznego demona mechem napędzanym rakietą, nie powinienem pragnąć powrotu na ziemię z „zwykłą” podwójną strzelbą.

Moja ostatnia godzina gry sprawiła, że ​​ciemne wieki zmieniły się w kolejną niezwykłą postaci, ale jedna zbudowana na znacznie bardziej wytrzymałym fundamencie. „Siege” to poziom, który skupia się na najlepszej w swojej klasie strzelaniny ID, ale otwiera zwykle projekt poziomu klaustrofobicznego Dooma na rozległe otwarte pole bitwy, z geografią zmieniającą się między wąskimi i szerokimi, aby oferować liczne ścieżki i areny bojowe. Cel, zniszczenie pięciu portali Gore, odzwierciedla wielokrotne misje Call of Duty, kompletne w każdym zamówieniu, ale przypominało mi również Halo-wielką skalę tej mapy w porównaniu do ściślejszych tras otwierającego poziomu wywołuje kontrast między środowiskiem wewnętrznym i zewnętrznym Halo. Tutaj doskonałe systemy strzelanek podstawowe otrzymują nowy kontekst w znacznie większych przestrzeniach, co wymaga przemyślenia skutecznego zakresu każdej broni w arsenale, użycie ataku ładowania do zamykania odległości długości piłki nożnej i zatrudnienie tarczy do odchylenia artylerii od ponadwymiarowych armatów czołgów.

Rozszerzanie przestrzeni zagrań Dooma może prowadzić do utraty koncentracji - odczułem, że cofam się i zapętlałem pustymi ścieżkami, co zakłóca tempo. Chciałbym zobaczyć, jak ciemne wieki zawierają smoka bardziej jak Banshee Halo, pozwalając ci latać przez pole bitwy, padać w dół ognia i nurkować w bitwach miniboss, aby utrzymać tempo i bardziej płynnie zintegrować smoka z tym doświadczeniem. Gdyby taki poziom istnieje poza tym, co widziałem, byłby to mile widziany dodatek.

Pomimo ogólnego kształtu pełnej kampanii fascynuje mnie to, jak wiele z tego, co widziałem, jak zmartwychwstanie i reinterpretacja pomysłów, które zostały uznane za nieodpowiednie dla serii. Bardzo niewiele zwołanych Doom 4 zostało opublikowane publicznie, ale raport Kotaku z 2013 r. Opisał go jako „wiele scenariuszy”, w tym „obowiązkową scenę pojazdu”. Właśnie to widzimy w sekcjach Atlan i smoka-mechanicznie proste sekwencje scenariusze przypominające poziomy nowatorskich pojazdów strzelców Xbox 360.

W wywiadzie NOClip 2016 Marty Stratton z ID Software potwierdził, że Doom 4 „był znacznie bliżej czegoś w rodzaju [Call of Duty]. Dużo więcej filmów, o wiele więcej historii. Dużo więcej postaci wokół ciebie, z którymi jesteś w trakcie rozgrywki”. Wszystko to było złomowane, dzięki czemu naprawdę fascynujące było widzenie, jak wiele z nich powraca w ciemnych wiekach. Ta kampania ma zawierać duże zestawy akcji, bujnie renderowane zdjęcia, szerszą obsadę postaci i znaczącą wiedzę.

Pytanie brzmi: czy te pomysły zawsze były złe do zagłady, czy też byłyby złe dopasowanie, kiedy zbyt uważnie przypominały Call of Duty? Podczas gdy część mnie pozostaje sceptyczna, jako fani potępili „Call of Doom”, jestem również podekscytowany możliwością oprogramowania ID z powodzeniem integracji tego podejścia z obecnie posłuszną formułą nowoczesnej Doom.

Pobyt, krwawe serce ciemnych wieków pozostaje jego walką na stóp. Nic w tym demo nie sugerowało, że nie będzie to centralny punkt, a wszystko, co grałem, potwierdza, że ​​to kolejna fantastyczna renowacja rdzenia Dooma. Uważam, że to samo jest wystarczająco silne, aby wesprzeć całą kampanię, ale oprogramowanie ID wyraźnie ma inne plany. Jestem zaskoczony, że niektóre nowe pomysły studia wydają się cienkie i obawiam się, że mogą czuć się bardziej zanieczyszczeniami niż świeżego powietrza. Jednak wciąż jest o wiele więcej do zobaczenia, a tylko czas na kontekstualizuje te rozdrobnione misje demonstracyjne. Z niecierpliwością czekam na 15 maja, nie tylko po to, by powrócić do niezrównanej strzelaniny ID, ale aby zaspokoić moją ciekawość: jest zagłada: ciemne wieki to przekonująca kampania FPS z końca 2000 roku lub niechlujna?