Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO osiągnął status kultowy ze względu na jego minimalistyczną estetykę i sugestywną, bez słowa narracja.
Taro podkreśliła innowacyjną podstawową mechanikę gry - prowadząc Yordę, trzymając ją za rękę - jako rewolucyjne odejście od ustalonych norm rozgrywki. Zauważył: „miał ICO nosić walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Taro argumentował, że ten prosty akt prowadzenia innej postaci był przełomowy, kwestionując konwencjonalne pojęcia interakcji gracza.
W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z uproszczoną wizualizacjami. ICOJednak priorytetowo nastawiono na wpływ emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ICO wykazał, że sztuka i narracja mogą przekroczyć swoje role wspierające, stając się integralną częścią ogólnego doświadczenia.
Nazywając ICO „tworzenie epok”, Taro pochwalił swój wpływ na rozwój gry, pokazując moc subtelnych interakcji i atmosferycznych projektów, aby nadać głębokie znaczenie.
Poza ICO , Taro cytowany Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako podobnie wpływowe tytuły. Twierdzi, że te gry rozszerzyły ekspresyjne możliwości interaktywnych mediów, udowadniając zdolność gier wideo do głębokiego rezonansu emocjonalnego i intelektualnego.
Uznanie Taro dla tych gier zapewnia cenny wgląd w kreatywne źródła stojące za własną pracą, dodatkowo podkreślając ciągłą ewolucję gier wideo jako bogatej i wszechstronnej formy sztuki.