David Lynch: มรดกการสร้างภาพยนตร์ที่ไม่เหมือนใคร

ในตอนนักบินที่เป็นสัญลักษณ์ของ Twin Peaks เดวิดลินช์ได้จับจังหวะทางโลกของชีวิตประจำวันในโรงเรียนมัธยม เราเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งแอบบุหรี่เด็กชายคนหนึ่งถูกเรียกตัวไปที่สำนักงานของอาจารย์ใหญ่และครูเข้าร่วม ฉากเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาในห้องเรียนและกระซิบกับครูตามด้วยเสียงกรีดร้องและนักเรียนที่วิ่งข้ามลาน ครูพยายามดิ้นรนเพื่อกลั้นน้ำตาซึ่งบอกเป็นนัยถึงการประกาศที่กำลังจะเกิดขึ้น จากนั้นลินช์ก็มุ่งเน้นไปที่ที่นั่งที่ว่างเปล่าขณะที่นักเรียนสองคนแลกเปลี่ยนความรู้สายตาตระหนักถึงความจริงที่ทำลายล้าง: ลอร่าพาลเมอร์ตายไปแล้ว

อัจฉริยะของลินช์อยู่ในความสนใจอย่างพิถีพิถันของเขาต่อรายละเอียดระดับพื้นผิวซึ่งเขาใช้เพื่อเปิดเผยกระแสที่ไม่มั่นคงที่แฝงตัวอยู่ใต้ ช่วงเวลานี้ใน Twin Peaks ห่อหุ้มสาระสำคัญเฉพาะเรื่องของอาชีพของเขา แต่มันไม่ใช่แฟน ๆ ฉากเดียวที่อาจพิจารณาชัดเจน กว่าสี่ทศวรรษที่ผ่านมาผลงานของ Lynch ได้ขยายภาพยนตร์โทรทัศน์และศิลปะซึ่งสะท้อนกับผู้ชมแต่ละคนอย่างไม่ซ้ำกัน ถามแฟน ๆ ของ Lynch โดยเฉพาะและคุณมีแนวโน้มที่จะได้รับคำตอบที่หลากหลายเกี่ยวกับฉากหรือการทำงานที่ดีที่สุดแสดงถึงสไตล์ของเขา

คำว่า "Lynchian" ได้กลายเป็นคำพ้องความหมายกับคุณภาพที่ไม่สม่ำเสมอและเหมือนฝันซึ่งท้าทายการจัดหมวดหมู่ที่ง่าย ธรรมชาติที่เข้าใจยากนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ Lynch ผ่านยากมากสำหรับแฟน ๆ ที่จะยอมรับ เสียงเอกพจน์ของเขาในขณะที่ดึงดูดความสนใจในระดับสากลสัมผัสคอร์ดที่แตกต่างกันสำหรับทุกคน ศิลปินเพียงไม่กี่คนที่ได้รับความแตกต่างของการมีคำคุณศัพท์ใหม่ประกาศเกียรติคุณหลังจากพวกเขา ในขณะที่คำศัพท์เช่น "Spielbergian" หรือ "Scorsese-ish" อธิบายองค์ประกอบโวหารเฉพาะ "Lynchian" จับภาพที่กว้างขึ้นและไม่มั่นคงมากขึ้นเช่น "Kafkaesque"

อิทธิพลของ Lynch เหนือกว่ารุ่น การดู Eraserhead เป็นพิธีกรรมของผู้ที่ชื่นชอบภาพยนตร์ที่ชื่นชอบภาพยนตร์ประเพณีที่ยังคงดำเนินต่อไปในฐานะผู้ชมใหม่รวมถึงคนรุ่นใหม่ค้นพบงานของเขา ตัวอย่างเช่นวัยรุ่นคนหนึ่งและแฟนสาวของเขาเริ่มต้นด้วยการดื่มด่ำกับการดื่มด่ำกับยุค Windom Earle ของซีซั่นที่ 2 ซึ่งจัดแสดงความน่าดึงดูดของการเล่าเรื่องของ Lynch

ความสามารถของ Lynch ในการผสมผสานความไร้กาลเวลากับสิ่งแปลก ๆ นั้นเห็นได้ชัดใน Twin Peaks: การกลับมา ซีรีส์ซึ่งออกอากาศในปี 2560 มีห้องนอนของเด็กชวนให้นึกถึงปี 1956 พร้อมด้วยการตกแต่งคาวบอย - พยักหน้าให้กับวัยเด็กของ Lynch ถึงกระนั้นการตั้งค่าความคิดถึงนี้มีอยู่ภายในการเล่าเรื่องที่เหนือจริงและมีความรุนแรงในโลกที่เกี่ยวข้องกับโคลนและการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงวิสัยทัศน์ที่เป็นเอกลักษณ์ของ Lynch

แม้เมื่อทำงานภายใต้ข้อ จำกัด ของฮอลลีวูดตามที่เห็นกับ Dune สไตล์ที่โดดเด่นของ Lynch ก็ส่องผ่าน แม้จะมีการผลิตที่มีปัญหาของภาพยนตร์ที่บันทึกไว้ใน ผลงานชิ้นเอกใน Disarray โดย Max Evry แต่ก็ยังคงเป็นสิ่งสร้าง David Lynch ที่ไม่ผิดเพี้ยนพร้อมด้วยภาพที่แปลกประหลาดเช่นเครื่องรีดนมแมว/หนู คุณลักษณะที่สองของเขาคือ Man Elephant ในขณะที่ใกล้เคียงกับการอุทธรณ์หลักยังคงรักษาบรรยากาศที่ไม่มั่นคงและความลึกทางอารมณ์ของงานของเขา

การพยายามจัดหมวดหมู่ผลงานของ Lynch เป็นประเภทหรือ tropes นั้นไร้ประโยชน์ แต่ภาพยนตร์ของเขาเป็นที่จดจำได้ทันที การเล่าเรื่องของเขามักจะเจาะลึกเข้าไปในโลกที่อยู่ใต้ตัวเราเองและลอกม่านกลับเพื่อเปิดเผยความจริงที่ซ่อนอยู่ ยกตัวอย่างเช่น Blue Velvet เริ่มต้นจากนัวร์ทั่วไป แต่ลงมาสู่ใต้พิภพเหนือจริงใต้ซุ้มอันงดงามของ Americana

อิทธิพลของ Lynch เห็นได้ชัดในโรงภาพยนตร์ร่วมสมัย ภาพยนตร์อย่าง ฉันเห็นทีวีเรืองแสง กำกับโดยเจน Schoenbrun สะท้อนถึงความเป็นเซอร์เรียลของ Twin Peaks The Lobster ของ Yorgos Lanthimos, The Lighthouse , Midsommar ของ Ari Aster และ David Robert Mitchell ของ มันตามมา และ ภายใต้ Silver Lake ทั้งหมดสะท้อนองค์ประกอบของสไตล์ของ Lynch แม้แต่งานแรก ๆ ของ Denis Villeneuve เช่น ศัตรู และ Maelstrom เป็นหนี้เป็นหนี้กับความงามอื่น ๆ ของ Lynch

David Lynch อาจไม่ใช่ผู้สร้างภาพยนตร์ที่ชื่นชอบของทุกคน แต่ผลกระทบของเขาที่มีต่อโรงภาพยนตร์นั้นปฏิเสธไม่ได้ ในฐานะศิลปินที่เชื่อมช่องว่างระหว่างอิทธิพลดั้งเดิมและกลายเป็นอิทธิพลของตัวเองมรดกของ Lynch คือจุดจบของยุค ภาพยนตร์ของเขาเชิญเราให้มองข้ามพื้นผิวค้นหาองค์ประกอบ "Lynchian" เหล่านั้นที่ยังคงสร้างแรงบันดาลใจและไม่มั่นคง